Człowiek - istota społeczna

Żyjemy w społeczności i jesteśmy jej częścią. Jedną z podstawowych potrzeb człowieka jest kontakt z drugim człowiekiem. W ten sposób uczymy się. Już jako dzieci instynktownie naśladujemy zachowania innych, a jako dorośli bardziej świadomie wybieramy wzorce, wartości i zdobywamy wiedzę także dzięki innym ludziom. Gdzie? W rodzinie, w przedszkolu, w szkole, na studiach i... przed komputerem (poznając w internecie to, czego rodzice nigdy by nam nie opowiedzieli, lub grając w krwawe nawalanki i strategie, aż ze strachu trudno zasnąć), na podwórkach (paląc papierosy za murkiem i pijąc piwo, które kumpel załatwił, albo niszcząc coś, bo to chyba śmieszne), w grupach nudzących się nastolatków (kradnących, ćpających, pijących, bijących...), lub szwendając się bez celu i kombinując nie wiadomo co.

Niestety w naszych lokalnych warunkach potrzebę tę spełniają również dorośli (czyli ci, z których czerpiemy wzory do naśladowania) spotykając się w najpopularniejszych w Mieszkowie miejscach, spędzając tam niejednokrotnie całe bezowocne godziny na "mamrotach" (jakkolwiek ten zwrot rozumieć), tj. w okolicach sklepów spożywczych. Taki oto przykład dajemy naszym znajomym, sąsiadom i dzieciom.

Są też tacy, którzy z nikim się nie spotykają, bo wydaje im się, że nikt inny nie podziela ich zainteresowań, bo poprostu nie mają dokąd pójść, bo przyzwyczaili się już do izolacji i mają poczucie, że nie ma dla nich miejsca w grupie. Jeśli jednak człowiek decyduje się na izolację a spotykają go trudne momenty w życiu, jest wtedy zdany sam na siebie. O konsekwencjach wspominać tu nie muszę.

Św. Tomasz zalecał wielkoduszność. Co jednak ta wielkoduszność oznacza? Według świętego człowiek wielkoduszny to taki, który jest otwarty na potrzeby innych, który zauważa potrzebujących i im pomaga. Taka postawa w dzisiejszych czasach trochę kłóci się ze stereotypem przciętnego parafianina. Bo to właśnie ponadprzeciętność jest warunkiem niezbędnym do spełnienia takiej posługi. Potrzeba tego empatycznego otwarcia się na potrzeby innych, potrzeba wiele odwagi, by wyrwać się z pułapki przeciętności i nieść pomoc. Immanentną cechą wielkoduszności jest też ufność, która zakłada zwrócenie się do innych ludzi i Boga. Dla Tomasza ufność oznacza otwarcie się na świat i realistyczne poznanie go. Ufność zakłada autonomię jednostki i wolność, a także poczucie własnej wartości w relacjach z innymi ludźmi.  Jeśli zatem znalazłeś swoje miejsce w mechanizmie otaczającej cię rzeczywistości, a twoje działanie jest słuszne, nikt i nic nie zakłóci tego działania.

Służba ludziom i ufne otwieranie się na nich, ich realne potrzeby i ich pojmowanie rzeczywistości jest szczytem ponadprzeciętnego rozwoju, jaki człowiek może osiągnąć. Każdy z nas ma wręcz obowiązek doskonalenia się w takiej postawie. Człowiek jest jednostką autonomiczną. Nie może bych wchłonięty przez społeczeństwo jako twór bezosobowy. Jednak będąc jego częścią i świadomie wspódziałając z innymi jednostkami w tworzeniu dobra osiąga spełnienie. Społeczeństwo jest więc środkiem realizacji celów jednostki i tworzy warunki, w których realizacja celów oznacza dla jednostki najwyższy cel egzystencjalny.

"Człowiek jest istotą społeczną, a złotym środkiem jest utrzymanie równowagi pomiędzy jego indywidualizmem a uspołecznieniem. Dobro jest celem życia indywidualnego i jednostkowego, niemniej dobro wspólne ma prymat nad jednostkowym."¹

Z historii naszej miejscowości wiemy, że istniało tu niegdyś wiele organizacji niekoniecznie o charakterze religijnym. Kółka Rolnicze, Koła Gospodyń Wiejskich, Teatr, Bractwo Kurkowe (reaktywowane), Chór kościelny. Dlaczego dziś, mając na uwadze nasze dzieci, młodzież i nas samych nie popularyzować takich inicjatyw?

Jeśli więc leży ci na sercu to, jak nasza młodzież spędza swój wolny czas, albo sam się nudzisz i przyszło ci właśnie do głowy zdanie: "Mam pomysła!", to skorzystaj proszę z zakładki Kontakty i przejdź do działania. Takich osób, jak ty, wciąż na brakuje...

 ml

¹ fragment art. "Czy człowiek jest istotą społeczną?", Marek Warecki, Wojciech Warecki